Zespół Szkolno - Przedszkolny w Kurnosie Drugim

   Historia naszej szkoły     

    Pierwsze próby utworzenia szkoły elementarnej (podstawowej) w naszej miejscowości miały miejsce dawno, bo prawie 200 lat temu. Jeden z paragrafów kontraktu, jaki dziedzic majątku Kaszewice zawarł z osadnikami nowo powstałej wsi Kurnos w 1829r., przewidywał zorganizowanie takiej placówki. Niestety, z przyczyn finansowych projektu tego nie udało się wówczas zrealizować.

    Po odzyskaniu przez Polską niepodległości państwu bardzo zależało na wychowaniu światłych obywateli. Zakładano nowe placówki i wprowadzono powszechny obowiązek nauczania. Jesienią 1918r., w wynajętych u gospodarzy ciasnych izbach, rozpoczęła swoją działalność, jednoklasowa publiczna szkoła powszechna w Kurnosie. Przez kilkanaście lat nie można było znaleźć środków na inwestycje i dopiero w 1930 r. podjęto budowę nowego obiektu. Prace budowlane i wykończeniowe trwały kilka lat. Wspólnota uczniowska otrzymała nowoczesny budynek mieszczący dwie izby lekcyjne oraz dwa mieszkania dla nauczycieli. Z dniem 1 października 1933r. Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego podniosło rangę naszej placówki nadając jej status szkoły dwuklasowej. W tym czasie w czterech oddziałach naukę pobierało 120 dzieci. Kierownikiem szkoły był Antoni Łągwa, któremu podlegała tylko jedna nauczycielka Helena Kempska.

     Wybuch drugiej wojny światowej zahamował dalszy rozwój naszej palcówki. W odbudowę szkoły w 1945r. zaangażowała się Helena Kempska, której udało przeżyć. Początki były bardzo trudne- brakowało pomocy dydaktycznych i podręczników, dotkliwie odczuwano niedobory lokalowe. Dlatego też szkoła wynajmowała dodatkowe dwa pomieszczenia w domu prywatnym po drugiej stronie ulicy. Do 1956 r. sytuacja się ustabilizowała. Szkoła dzieliła się na 7 oddziałów (klas) i zatrudniała 4 nauczycieli etatowych. Kilkakrotnie zmieniano też jej kierownictwo - H. Kempska zastąpiła Stefana Koll (1947), a jego z kolei Zofia Danuta Frijaf-Brandt (1949). W okresie, gdy kierowała placówką uległy poprawie warunki nauczania- znacznie powiększono zbiory biblioteki szkolnej i zorganizowano świetlicę. Kadra intensywnie podnosiła swoje kwalifikacje zawodowe i uzupełniała braki w wykształceniu m.in. Alina Brandt, Mieczysław i Zofia Węgrzyccy.

     M. Węgrzycki, który w 1956 r. objął kierownictwo szkoły, był zarazem powiatowym metodykiem nauczania historii. Dzieci i młodzież szkolna znalazła wtedy wiele możliwości spędzania wolnego czasu. Działała drużyna harcerska, a uczniowie klasy VI i VII uprawiali aktywnie sport w lokalnym oddziale Ludowego Związku Sportowego. Spółdzielnia Uczniowska "Pszczółka" poprowadziła sklepik ze słodyczami i przyborami szkolnymi, z którego zyski przeznaczała na dofinansowanie wycieczek (Warszawa, Łódź, Piotrków).

     W 1963r. M. Węgrzycki zrezygnował z prowadzenia szkoły. Jego miejsce zajął Marian Paduch, który wraz z żoną Jadwigą zamieszkał w Kurnosie. W trakcie kilkunastu lat kierowania placówką przez małżeństwo Paduchów (Jadwiga Paduch zastąpiła męża w marcu 1965r.) nastąpił jej dalszy rozwój. Na początku lat 60 - tych dobudowano piętrową oficynę zwiększając tym samym trzykrotnie powierzchnię dydaktyczną. W rozbudowanym obiekcie umieszczono też przedszkole. Nauczyciele otrzymali też nowoczesne, jak na owe czasy, pomoce - radio, telewizor i magnetofon oraz rzutnik. Po organizacji szkolnictwa podstawowego w 1966 r. utworzono też dodatkową 8 klasę i zwiększono liczbę etatów nauczycielskich (do 5). W 1968 r. zakupiono rozległą działkę, na której urządzono boisko sportowe z prawdziwego zdarzenia oraz wybudowano budynki gospodarcze. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych zmniejszono liczbę klas do trzech oddziałów pozostałe przenosząc do sąsiedniego Oleśnika.

    Przemiany ustrojowe, jakie nastały w naszym kraju po 1989r. oraz stosunkowo szybki rozwój gospodarczy miały istotny wpływ na sytuację w oświacie. W błyskawicznym tempie modernizowano obiekty szkolne oraz metody nauczania i środki dydaktyczne. W placówce powstała m.in. nowoczesna pracownia komputerowa z dostępem do Internetu (kilkanaście stanowisk). Uczniowie biorą też aktywny udział w licznych konkursach gminnych, powiatowych, wojewódzkich i ogólnopolskich, w których niejednokrotnie odnoszą znaczące sukcesy. Z całą pewnością nie udało by się tego osiągnąć bez ciągłego podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez kadrę nauczycielską. Od 2004r. budynki szkolne przechodzą generalny remont m.in. dobudowano salę gimnastyczną i kilka dodatkowych sal lekcyjnych oraz parking. Nie może więc dziwić, że szkoła w Kurnosie cieszy się zasłużoną renomą wśród innych szkół w gminie i powiecie bełchatowskim.

opracowała: mgr Jolanta Piasta 

Wielką pasją Brandta było koncertowanie. Repertuar tego znakomitego wirtuoza, jak pisali w ówczesnej prasie recenzenci, był bardzo bogaty. Najczęściej, zwłaszcza na bisy, wykonywał tańce węgierskie Brahmsa, polonezy Henryka Wieniawskiego, romans andaluzyjski Sarassatego oraz własne kompozycje pod nazwą Nadzieja i Romans. Trasy koncertowe Brandta obejmowały największe miasta Królestwa Polskiego - Łódź, Częstochowę, Dąbrowę i Sosnowiec. Brandt występował często samodzielnie, ale także ze swoim kwartetem smyczkowym (Włodzimierzem Kański skrzypce, Edmund Gerber skrzypce, Henryk Romański altówka i Walenty Malinowski wiolonczela). Muzycy byli doskonale zgrani i potrafili porwać i zachwycić publiczność. Na szczególne uznanie zasługuje nasz ulubiony kwartet [pisał korespondent gazety "Ziemia Piotrkowska" w 1907 roku], który od pewnego czasu uczy nas rozumie muzykę poważną. Zaczął od rzeczy lekkich i stopniowo przeszedł do dzieł ogromnej wartości. Pierwszą część kwartetu Beethovena słyszeliśmy po raz drugi. Wykonanie tego dzieła stoi na wysokości zadania. Niestety kwartet rozpadł się w 1910 roku na skutek nieporozumień w łonie Piotrkowskiego Towarzystwa Muzycznego.

Od 1909 roku Brandt podjął pracę nauczyciela gry na skrzypcach w prywatnej szkole muzycznej Antoniego Grudzińskiego w Łodzi. Został też dyrygentem przy Towarzystwie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Łodzi. Znajomość organizacji szkoły muzycznej A. Grudzińskiego pozwoliła Brandtowi na założenie podobnej placówki w Piotrkowie. Inauguracja "Kursów Muzycznych" miała miejsce 20 kwietnia 1911 roku. Wkrótce naukę pobierało ok. 25 uczniów podzielonych na kilka klas m.in. klasę skrzypiec Alfonsa Brandta oraz wiolonczeli, kierowaną przez wirtuoza tego instrumentu Jana Gackiego z Łodzi. Szkoła przestała istnieć po wybuchu pierwszej wojny światowej. Jednym z powodów zawieszenia działalności było zaangażowanie się Alfonsa Brandta w liczne projekty zawodowe i pedagogiczne w Łodzi m.in. nadzór nad szkołą muzyczną, pracę w Polskim Seminarium Nauczycielskim oraz lekcje prywatne.
Pod koniec życia, na początku lat dwudziestych ubiegłego wieku, Alfons Brandt ograniczył swoją aktywność do minimum. Nie wyjeżdżał z Piotrkowa, angażując się sporadycznie w występy solowe. Utrzymywał się z prywatnych lekcji muzyki.
Zmarł 28 stycznia 1925 roku w Piotrkowie, jednak pochowany został w Kaszewicach, gdzie do dzisiaj zachował się jego nagrobek. Nieliczne pamiątki po wielkim skrzypku przechowywane są w Muzeum Regionalnym w Bełchatowie oraz u jego krewnych w Kurnosie.
                                                                              opracowała: mgr Jolanta Piasta